எல்லாம் தெரிந்தவன்

இப்பத்தான் சாட் செய்து முடித்தேன். சற்றே ஆயாசமாக இருக்கிறது. ஒரு இனம்புரியாத கனமும் கூடவே மனதில்...

மாலை பேஸ்புக்கில் ஒரு மெஸேஜ் வந்திருந்தது. ”உங்களுடன் பேசலாமா அண்ணா?” என்று. எனது நண்பர் வட்டத்தில் இருக்கிறார் என்றாலும் அதிகப் பழக்கமில்லை. ஒரு கமெண்ட்டும் அவர் இட்டதாக நினைவில்லை. சாட்டில் வருகிறேன் என்று சொல்லியிருந்தேன்.

நண்பர் சற்று அதிகம் படிக்காதவர். வெளியுலக நடவடிக்கைகள் அதிகம் தெரியாதவர்/ தெரிந்துகொள்ள முயன்று கொண்டிருப்பவர் என்று வைத்துக் கொள்ளலாம்.

இன்று காலை அவரது அலுவலக நண்பர் ஒருவர் “ எபோலா ஆப்பிரிக்காவுல பரவிருச்சாம். கடல் தாண்டிச்சுதுன்னா, நாம செத்தோம்” என்றிருக்கிறார்.
இவர் ‘எபோலா-ன்னா என்ன?” என்று கேட்டிருக்கிறார். நண்பர் எகத்தாளமாகப் பார்த்து சிரித்திருக்கிறார். இவ்வளவுதான் நடந்திருக்கிறது.

மனிதர் ஆக அப்செட்டாகி, பேஸ்புக்கில் நுழைந்தவர் எபோலா குறித்த எனது குறும்பதிவைப் பார்த்திருக்கிறார். அதன் விளைவுதான் இந்த சாட்.

”எனக்கு எபோலான்னு தெரியலண்ணா. இதுக்கு அவங்க சிரிக்கறாங்க. எனக்கு ஒண்ணுமே தெரியமாட்டேங்குது. ஒரு முட்டாளா இருக்கேனோ?ன்னு ஒரு உணர்வு.” இப்படித் தொடங்கியது..

”எபோலான்னா என்னன்னு தெரியலைன்னா...தெரியலை. சரி, அதுக்கு நாம முட்டாளாயிருவோமா? ” எவ்வளவோ எழுதிப் பார்த்தேன். திரும்பத் திரும்ப அதே கேள்வி. என்ன எதிர்பார்க்கிறார் ? என்பது எனக்குப் புரியவில்லை.
“நீங்க என்னிடம் ‘ ஐயோ பாவம் சார் நீங்க. பரவாயில்ல’ என்று சொல்வேன் என எதிர்பார்க்கிறீர்களா?” நான் யாரு ஆறுதல் சொல்வதற்கு? ” என்றும் எழுதிவிட்டேன். மீண்டும் மீண்டும் அவர் அதே பாட்டு.....

ஒரு நிகழ்வு சாட் முடிந்ததும் நினைவு வந்தது.

1993 என நினைக்கிறேன். மும்பையில் ட்ரெயினி சேல்ஸ் இஞ்சினீயரிலிருந்து நிரந்தர பதவிக்கு வைக்கப் பட்டிருந்தேன். கம்ப்யூட்டர் என்று இரண்டு மாடுகள் எங்கள் ஆபீஸில் இருந்தன. ஒன்று இராமன் நாயரிடம். அவர் அதை விட்டுவிட்டு பாஸிட் டைப்ரைட்டரில்தான் அடிப்பார். “மட மடன்னு வேலை முடிக்கணும்னா இதுதான் சரி” என்பார்.

எங்கள் பிரிவு இரண்டாம் தட்டில் இருந்தது. மூன்றாம் தட்டில் அலுவலக நிர்வாகம், அக்கவுண்ட்ஸ் செக்‌ஷன். வவுச்சர் ஒன்றில் கையெழுத்து இடுவதற்கு அக்கவுண்ட்ஸில் போயிருந்தேன். ”நீலா தேசாய் தெரியுமா? ” என்றார் காவலாளி. இல்லை என்றேன். “மூணாவது கேபின், வவுச்சர் எல்லாம் அவங்கதான் பாப்பாங்க. “

எனது ப்ரச்சனை கொஞ்சம் வித்தியாசமானது. அப்போதுதான் வெகு சமீபத்தில் எனக்கு க்ரெடிட் கார்டு கிடைத்திருந்தது. பெரிய recognition அது அப்போதெல்லாம். உற்சாகத்தில் தலைகால் தெரியாமல் , கம்பெனியின் செலவு ஒன்றினை அந்த கார்டில் செய்துவிட்டிருந்தேன். ’எங்கிட்ட க்ரெடிட் கார்டு இருக்குடா’ என்று காட்டும் அல்ப அலட்டல்.

செலவுக்கான ரசீதைத் தொலைத்துவிட்டேன். க்ரெடிட் கார்டு ஸ்டேட்மெண்ட்ட்டை வைத்துக்கொண்டு வவுச்சர் பாஸ் செய்யலாம் என்று யாரோ சொல்ல, இப்போது நீலா தேசாய் இடம் சரணம்.

சும்மா இருந்திருக்கலாம். தெரியாத்தனமாக “ மேடம், இந்த க்ரெடிட் கார்டை ஏன் க்ரெடிட் கார்டுங்கறாங்க?” என்றேன்.
“உனக்கு கடன் கொடுத்திருக்காங்கல்ல. அதான்”
“அப்ப ஏன் ஸ்டேட்மெண்ட்ல ‘உன் கணக்கில் க்ரெடிட் செய்யப்பட்டிருக்கிறது.”ன்னு போடறாங்க.? க்ரெடிட்னா கணக்குல பைசா கூடறதுதானே? நான் செலவுல்ல பண்ணியிருக்கேன்?”
நீலா தேசாய் ஒரு முறை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள்.
“உன் க்ரெடிட் கணக்குல ஏறியிருக்கு. “
எனக்குப் புரியவில்லை “ அதெப்படி? கடன்னா செலவுதானே? அவங்க கடன் கொடுத்திருக்காங்க. நான் செலவு பண்ணினதுக்கு அவங்க டெபிட்ன்னுல்ல போடணும்?”

அவள் தலையில் கைவைத்துக் கொண்டாள். “ அர்ரே. உனக்கு க்ரெடிட் டெபிட்ன்னா என்னன்னு தெரியுமா?” சட்டென அவள் கத்தியதில் திடுக்கிட்டுப் போனேன். அக்கம்பக்கத்தில் இருந்தவர்கள் ஒருமாதிரியாகப் பார்த்தார்கள். அதன் பின் அவள் பேசவில்லை. என் வவுச்சரில் கையிஎழுத்துப் போட்டுவிட்டு, ஒரு மூலையில் வைத்துவிட்டு, தன் வேலையில் உம் என்ற முகத்துடன் மும்முரமாக இறங்கினாள்.
எனக்கு என்ன செய்யவென்று தெரியவில்லை. ஒரு அசட்டுச் சிரிப்புடன் , அவமானத்தில் முகம் சிறுக்க திரும்பினபோது, அருகில் இராமன் நாயர். இவரும் பார்த்துவிட்டாரோ? கீழே டிபார்ட்மெண்ட்டில் இதைச் சொல்லிச் சிரிப்பார்களோ?

நாயர் என்னுடன் படியில் இறங்கினார். “ இந்த கம்ப்யூட்டர் இருக்கே.. அதான் என் டேபிள்ள ..? அதுக்குள்ள என்னவெல்லாமோ சாஃப்ட்வேர் இருக்கு. எனக்கு ஒன்னும் புரியலை. ஆனா, ASDFGF :LKJHJ ன்னு என் டைப்ரட்டர் மாரியே இருக்கு. ஒரு லெட்டர் டைப் பண்ண அது போதும் இல்லையா? ”

நான் ஒன்றும் பேசாமல் இறங்கினேன். நாயர் தொடர்ந்தார்.
“ஒரு பெரிய்ய கம்ப்யூட்டரை வச்சு எப்படி லெட்டர் அடிக்கணும்னு மட்டுந்தான் எனக்குத் தெரியணும். அது போறும். உங்கிட்ட க்ரெடிட் கார்டு இருக்கு. அதுல வாங்கறதுக்கும், அதுக்கு பைசா கட்டறதுக்கும் தெரிஞ்சாப் போறுமே உனக்கு? க்ரெடிட் டெபிட் எல்லாம் அக்கவுண்ட்ஸ் காரங்களுக்கு அரிச்சுவடி. அதுல வீணா கேள்வி கேட்டா கோவம் வரத்தான் செய்யும். உங்கிட்ட அவ mass spectrometer பத்தி கேணத்தனமாக் கேட்டா நீ என்ன செய்வே?”
நான் மவுனமாயிருந்தேன். இன்னும் இரு படிகள் பாக்கியிருக்கின்றன.
நாயர் என் தோளைத் தொட்டார் “ எல்லாம் தெரிஞ்சிருக்கணும்னு ஒன்ணுமே இல்லை. தெரிஞ்சவன் எல்லாம் உன்ன விட புத்திசாலியும் இல்லை. மேனேஜர் டே இருக்காரே. அவருக்கு டிக்டேஷன் பண்ண மட்டும்தான் தெரியும். ஒரு லெட்டர் அடிக்கச் சொல்லிப் பாரு. தவிடு தாங்கும். அதுக்காக நான் பெரியவன் என்று அர்த்தமில்ல. நீ வேற, நான் வேற நீலா வேறெ... முக்கியமா அக்கவுண்ட்ஸ் ஒரு வேற உலகம். அவங்க வேறு கிரக மக்கள்” சிரித்தார்.

டிப்பார்ட்மெண்ட் கதவு திறந்தது. மேலே ஒளிர்ந்துகொண்டிருந்த குழல் விளக்குகளின் குளிர் ஒளியில் அலுவலகமே எதோ வித்தியாசமாகத் தெரிந்தது.

இன்றும் அக்கவுண்ட்ஸ் தெரியாது. இன்கம்டாக்ஸ் வரிகள் புரிவதில்லை. ஏதோ இன்னும் கட்டவேண்டும் என்பார்கள். நானும் மரியாதையாக கட்டிவிட்டு செல்லான் கொண்டு வந்து சேர்ப்பேன். அதற்கும் என் அறிவியலுக்கும் எட்டாம் பொருத்தம்.

நண்பரே , நீங்கள் படிக்கிறீர்களா என்று தெரியவில்லை. இது புரியவில்லை என்றால்... வருத்தப்படாதீர்கள். நீங்கள் ஒன்றும் இழந்துவிடவில்லை. உயிர்க்கொல்லி எபோலா உங்கள் மனதில்தான் இருக்கிறது.